MEZOPOTAMYA DİNLERİ

Mezopotamya bölgesinde yaşayan Sümerler Asurlular ve Babil krallıkların dinleri pek çok ortak noktalar taşır Ülkeyi istila eden her kavim bir önceki kavmin inanç sistemini benimsemiştir. Yalnız bazı değişiklikler yapmışlardır.
Sümerlerde Totemik bir inanış olarak boğa Arslan ve kartal Kudsi varlıklar kabul edilirdi.
Ayni zamanda Animist telakkide vardır güneş ay ve İştar mukaddes kabul edilmiş onlarda tanrılaşan ruhları bulunduğuna inanmışlardır sosyal sistem mader şahı bir yapıya sahip olduğundan ilahlarda umumiyetle Dişi kabul edilmişlerdir. Önemli bir mevki ye sahip olan iştar bir tanrıçadır.
İlahların anası cinsiyetin hayatın baş prensi gibidir Sümerler yöreye dağlık bölgelerden geldikleri için yüksekliklere tapınışı orada da devam ettirmişler.
ZİGGURAT adi verilen büyük kuleler inşa etmişlerdir. Mahalli ilahların yanında bütün memleketçe kabul edilen bazı ilahlarda vardı bunlardan ANU göklerin malikidir kralları tahta çıkarır. Tabiat üstü varlıkların en yücesidir
ENLİL yeryüzünün ilahidir. Dağları yegane hakimidir. İnsanların kısmetini tayin eder.
EA suların ilahidir hem büyücü hem de sanatkardır.
Daha sonra bölgeye hakim olan Babil kralları döneminde Sümerlerin ilahi ENLİL in yerine MARDUK geçmiştir. MARDUK zamanla diğer ilahları da gölgede bırakmıştır ve sırayı almıştır onun şerefine ilk bahar veya nevruz bayramı yapılırdı. İnanışa göre ilahlar o gün mabedin bir yerinde toplanırdılar ve gelecek senenin mukadderatını tayin ederlerdi,
Büyük ilahların daha az önem verilen ilahlar da vardı. Hastalık veba ve felaket getiren cinlerin dünyanın her yerinde bulunduğuna inanırlardı.
Dünyanın gidişatı ilahlar tarafından tayin edilirmiş ve yıldızlara yazılmıştı insanların vazifesi yıldızların değişik vaziyetlerinin hangi manaya geldiğini anlamaktı. Buda onları gök bilimleri ile meşgul olmaya sevk etmiştir.
Haftanın yedi güne bölünmüş son gün uğursuz sayılırmış. Her türlü falcılık ilerlemiş kahinler çeşitli yollardan geleceğe dair bilgiler çıkarmakla uğramışlardır. Müneccimliğin hayli kabul bulduğu Babil de yıldızlar ilmi çok ilerlemiş yıldızlarla yerdeki hayat arasında kurulan ilgi semavi cisimlere aşırı hürmete sebep olmuştu.
İlahların gönüllerini hoşnut etmek için kurbanlar kesilirdi ilahlarında insanlar gibi güzel evlerden hoşlandıkları inancıyla onlar için heybetli mabetler yapılmışlardı.