EY GENÇ NESİL -2-

Evet eskilerin eskisine gidelim demiştim.
Yıl 1935 ve 1950 tarihleri arasındaki dönem İsmet İnönü dönemi idi. Ben o tarihlerde yoktum. Ancak büyüklerimiz O dönemlerde nasıl yaşadıklarını ve neler çektiklerini bize anlatırlardı.
Ben on bir yaşında idim. İlkokul çağlarında bütün aşıkların kitaplarını okurdum. Onlardan almış olduğum ilhamla O yaşlarda şiir yazmaya başladım. Bir gün köyümüzün çocuklarından bir gurup biz halkçıyız diye yürüyüş yapıyorlardı. Bende onlara katıldım. Aynı sloganları atmaya başladım. Bir müddet yürüdükten sonra ninem bana yüksek sesle seslenmeye başladı ben koşa koşa yanına gittim bir taşın üstünde oturdu ben karşısında yere çöküp oturdum bana sen halkçının ne olduğunu biliyor musun ben hayır dedim şimdi beni iyi dinle dedi halkçı İsmet İnönü’ye ait bir partidir. İsmi halk partisidir dedi ve ağlayarak O dönemde yaşadıklarını bana anlatı. Şimdi ninemin bana anlattıklarını yazıyorum.
Ben ninemin anlattıkları dönemde henüz dünyada yoktum. Dedim ya ninemin ağlayarak bana anlattıklarını yazıyorum. Bir gün köyümüzün bekçisi ile tahsildar kapısına varmışlar nineme tahsildar olduğunu söylemiş elli kilo arpa vergi borcunuz vardır demiş ninem bak oğlum benim iki oğlum var ikisi de şu an askerdirler ben ekin ekmedim biçmedim komşuların yardımıyla torunlarıma bakıyorum demiş. Tahsildar ben anlamam yedi gün içinde vergi borcunu ofise getirmezsen karakolda cevabını verirsin demiş ninem bunları anlatırken eteği ile gözyaşlarını silerek anlatıyor. Bir tarafta yoksulluk diğer tarafta karakol korkusu.
İlçemize bağlı Morofka köyünde tanıdıklarının yanına gitmiş bizim köyle O köyün arası yürüyerek en az üç saatlik yol ve nineme kırk kilo kadar arpa vermişler bizim köy ile ninemin gitmiş olduğu köyün arasında Hive diye başka bir köy var ninem almış olduğu kırk kilo arpayla sabah erken yola çıkmış akşam saatlerinde hive dedikleri köye dinlene dinlene varmış. Bu köyde tanıdıkları olmadığı için bir duvarın dibinde başını arpa çuvalının üstüne koyup uyumuş. Orada geçen birisi ninemi fark ediyor ve nineme sesleniyor ninem uyanınca sen neden burada uyuyorsun demiş ninem başından geçenleri anlatmış ve O adam ninemi alıp evine götürmüş nineme yemek ikramında bulunmuşlar eksik olan on kilo arpayı nineme vermiş ve ertesi sabah öküz arabasıyla ninemi bizim köye bırakmışlar ALLAH o insandan razı olsun. Evet ninem bana anlatırken etekleri ile gözyaşlarını silerdi bende onunla beraber ağlıyordum. Ninem yorgunluğundan dolayı halsiz bedeniyle birkaç gün istirahat ettikten sonra ilçemiz olan Göle’ye vergi olan borcunu götürecek bundan sonraki çekeceği çileleri yarınki bölümden devam edeceğim.