YETİM ALİ 9

Yetim ali yine Aşıkların kahvehanesinde bir kenarda oturmaktadır Aşık Ömer in oturduğu masanın yanındaki masada oturan üç kişinin konuşmalarını dinler. Konuşanlar avcı imişler. Biri derki ben bir tavşan vurdum temizlerken karnında yavrusu vardı.

Bir diğeri derki ben bir yabanı kaz vurdum almaya gittim baktım ki yuvasında yeni yumurtadan çıka yavruları vardı.

Üçüncü kişi derki ben bir ceylan vurdum ceylan yere düşünce onu emmekte olan yavrusu kaçtı. Onada iki el ateş ettim fakat vuramadım

Evet işte  zalim avcılar Aşık Ömer bu avcıları diledikten sora tüyleri diken diken olmuş adeta oturduğu yerde cansız bir heykel gibi sessizce bir müddet oturmaktadır.

Avcılar çaylarını içtikten sonra kahvehaneden çıkıp giderler. Aşık Ömer biraz oturduktan sonra kalkar sazını alır avcıların anlattıklarını aynen anlatmaya devam eder.         Aşık Ömeri dinleyenler Ömer kadar etkilenirler.

Yetim Ali ise bu acı olayı dinledikten sonra hüngür hüngür ağlar Alinin ağlamasını gören Aşık Ömer Alinin yanına gider ve derki Ali oğlum  bizi dinlemeye geldiğin günden beri seni hep üzgün görüyorum belli ki bizim gibi acı olaylar seni çok etkiliyor. Ve Aşık Ömer avcılar için birde şöyle bir türkü söyler.

Olmuş nefsinin kölesi geziyor dağı taşı

Vurma avcı bu ceylanı yanında yavrusu var

Ummaz avcı demişler ya diyen doğru söylemiş

Vurma avcı bu ceylanı yanında yavrusu var

Sakın kıyma hiçbir cana can veren alır canı

Katli ferman sende değil sen de taşırsın cani

İnsaf eyle nefsin için öldürme bu ceylanı

Vurma avcı bu ceylanı yanında yavrusu var

Karnında yavrusu olan öldürmüşsün tavşanı

Sana asla insan demem sen bir canisin cani

Av kuralına uymadan öldürürsün hayvanı

Vurma avcı hayvanları karnında yavrusu var

Hayvanı vurup iştahla etini yiyeceksin

Anasız kalan yavruya bilmem ne diyeceksin

Duyanlar sana derler ki canavarın birisin

Vurma avcı bu ceylanı yanında yavrusu var..