ZENBİL

Zembilin uzun hikayesi var. Zembil sepettir. O sepet ile kimileri erzak taşır kimileri ot ve saman taşır. Evet bende sepetle çok ot ve saman taşıdım. Ayrıca tezek taşıdım

Bir çok Anadolu kadınları yetiştirdikleri  sebze ve bazı gıda maddelerini pazarda satmak için sepetle götürürler. O sepetle bir çok zahmetler çeken köylü insanlarımız. Bütün çalışmaları çocuklarının nafakasını temin etmek içindir.

Evet sepetin neler taşıdığını anladık sepet adam taşır mi belki hayır diyeceksiniz ama bazıları taşır mı olabilir mi desek.

Adamın biri geçirmiş olduğu hastalıktan dolayı felç olmuş. Oğlu kusursuz babasına birkaç ay bakmış. Çok sevdiği eşi rahatsız olmaya başlamış. Ve kocasına artık ben babanın kahrını çekemiyorum. Kocası der ki hanım bu durumdaki babamı kime bıraka bilirim kim bakabilir der. Adamın eşi ya ben ya baban yoksa bırakıp babama giderim demiş. Zor durumda kalan adam der ki hanım biraz daha sabredelim biliyorsun seni çok seviyorum. Hanımı tekrar ya ben ya baban der.

Adam hanımından vaz geçmiyor. Eski bir sepetleri varmış. Adam babasını O sepete koyup evlerine uzak bir dereye bırakıyor. Ve sepeti de bırakıyor. Hasta adam  oğluna derki sepeti bırakma oğlu der ki ne yapacağım bu eski sepeti babası der ki bende bu sepetle babamı buraya bırakmıştım sana da lazım olacak der oğlu babasını bırakıp gider..bir şiirle devam diyorum.

Ana ve babanın hakkı ödenmez

Ben ettim ben buldum demeden uyan

Son pişmanlık sana hiç fayda vermez

Ben ettim ben buldum demeden uyan

Hal ve hatırını sormamış isen

Hayır duasını almamış isen

Eğer ki bu kadar hayırsız isen

Ben ettim ben buldum demeden uyan

Ne yaparsan aynısını bulursun

Yüzün gülmez kalbi kara olursun

Selim der ki bir gün pişman olursun

Ben ettim ben buldum demeden uyan..