SECDE

Secde, mü’minin mi’racıdır: Ona varanların Allah’a yükseldiklerini, ruhlarındaki ilâhî neş’e ve saadetin parıltılarından anlamak mümkündür !..
Secde , insana öldükten sonraki yatağının kuş tüyü ve ipekten olamıyacağını, ancak soğuk ve kara topraklar altında yardımına koşacağını bildiren gerçek bir dosttur. Dünyada bütün dost bildiklerinin onu mezar denilen karanlık bir çukurda yalnız bırakacaklarının farkına vardığı bir andır. O an ki , gerçek benliğin kurtuluş içinde olduğu andır !..
Secde, kaskatı kibir taşının, ilâhî aşkın, ebedî saadete erişin hareketi içinde erimesidir. Bu hararete dağlar , taşlar dayanmıyor .İştiyaklarından yanarak kül oluyorlar da minicik insan kibri, çok zaman mukavemete devam ediyor. Küçük dağları ben yarattım, edasıyla insanlara tepeden bakanlar, alınlarını soğuk toprağa temas ettiremeyenlerdir .Onlar “ Bir gün gelecek o günde secdeye çağrılacaklar, fakat yapamayacaklar…”
Bu dünyada başlarını secdeye koymaya alışmayanlar, âyetin manasına dikkat etmelidirler . Bu, bütün secdesiz Müslümanlara şâmildir . Âyete göre , hayatlarında Allah’a secde etmeyenler, kıyâmet günü secdeye davet edilecekleri vakit secde edemeyeceklerdir !..
Secde , ilâhî âlemde mutluluk içersinde var oluşun bu âlemdeki izleridir. Alınlarının kirlerini temiz toprakların tozları ile silmeyenler, bekâda saadete ereceklerinin bir faraziyeden ibaret olduğunu unutmasınlar! O unutkanlık ve gaflet yüzünden dünyanın da sefâlet ve felâket içinde geçmesinden ibaret almadıkça, ebedî mutluluğu unutmamak kabil değildir !..
Secde, samimi insanla müraî insanın zahiren birbirinden ayırt edilemediği fakat birinin kurtuluşu, diğerinin felâketi olduğu müşterek bir dini vecibedir .Bir takım yüzlerin bembeyaz , bir takımlarının simsiyah görüleceği O gün, sâcitlerin de necat bulacağı , hüsrana uğramayacağı gündür!..
Secde, Allah’a mahlûkatın en mütevazıı ve küçüğü olduğunun ispat edilmesidir .Mükevvenâtın, O yüce varlığı karşı bir katresi olduğunu, azametin, sonsuzluğun, genişliğin en darına sığmanın, sahipliğe kalkışmanın yersizliğinin gösterilmesidir !..
Secde, ihtiraslı, kinl, gururlu ve bencil olmaktan sıyrılış; kanaatkârlığı , affedişe ve tevazua doğru yükseliştir !..
Secde, ölüm bahasına da olsa bin bir türlü işkencelerden yılmayarak Allah’a kulluğun ifadesidir .
İnsanın insanı köle diye vasıflandırdığı devirlerde , kendi elleriyle icat ettikleri putlara secde edilmesinin tahakküm ve zulmü altında inletilen insanların , yalnız Allah’ın huzûrunda yerlere kapanmalarıyla zamanımız insanlarının menfaaları için, şahsiyetsizlik ve imansızlıkları yüzünden, kendileri gibi sonsuzluğun yanında bir hiç olan insanlara secde edişleri !..
Secde, Allah’ın sonsuz nimetlerine, O’na kul olmanın sevincine ebedî hayatta kurtuluşun; burada yalnız O’nun huzûrunda yerlere kapanarak gözyaşlarımızın kupkuru toprakları ıslattığı zamandır. Bu zaman insanlığımızın gaflette olmayıp ibadetli bulunuşunun zamanıdır !..
Secde, günde beş defa minarelerden yükselen seslerin davetine icabet edenlerin , Allah’ın ezelde: “Ben sizin Rabbınız değil miyim ? “Sorusuna: “Evet, Sen bizim Rabbimizsin!..” Yollu sözlü cevaplarının fiil ile tasdik edilmesidir !..
Secde, Allah’ın merhamet ve affının kazanılmasıdır. O’nun, “Benim huzûruma saçı sakalı ağarmış bir şekilde de olsa gelerek secdeye kapanan kullarıma merhamet ederim.” Diye buyurmasına rağmen, bir ömür boyunca suçlu , günahkâr ve secdesiz dolaşmaktansa, O’nun merhamet ve affı içinde bulunmak için hayatın başından itibaren secdeye kapanmak daha kârlıdır !..
Secde, bir kısım mübarek gün-gecelere ve Ramazana münhasır değil, insan için daimi olması gereken bir kurtuluş vesilesidir. Riyâkârca değil, samimi olarak çok secdeye varılacak hatta başların yerden hiç kaldırılmayacağı bir ay ihsan edildi .Günahların yıkanması uğrunda samimi göz yaşlarının akıtılması gereken bir ay !..
Allah’ım!..Sana karşı isyankâr olduğumuzdan mahçûbuz.Yine de Senden ümidimizi kesmediğimiz için suçlu, boynu bükük olarak huzûrunda yaşlı gözlerimiz ve oruçlu ağzımızla secdeye kapandık . Fakat günahlarımız pek çok. Buna karşı sevaplarımız pek az !..Ömrümüz boyunca hidayetini, affını bizden esirgeme, hayatımız senin elinde!..
Eğer ölüm bizim için yaşamaktan daha hayırlı ise bizi öldür, yok eğer yaşamamız ölümümüzden daha efdal ise, nefsimiz ve neslimizin kurtulmasında faydalı olacaksak bizi yaşat Amin!..

(Köşe yazarımız Akif Can’ı, insanlara ders verir nitelikte olan ve güncelliğini hiçbir zaman yitirmeyecek bir yazısını yayımlayarak saygı ve sevgiyle anıyoruz.)