BİR GENCİN KARA SEVDASI

Erzurumlu bir gencin ve sevdiği kızın hikayesi.
Ben Ardahan’ın Göle ilçesindenim Erzurum’un Şenkaya ilesi bize çok yakın olduğu için bazı köyleri bizim ilçede alış verişlerini yaparlar.
Bizim ilçede marangoz atölyemiz vardı dükkanımızın tam karşısında kahve hane vardı genelde şen kayalılar O kahve hanede otururlardı. Yorgundum kahvehaneye dinlenmek için ve çay içmek için gittim. Oturdum bir masaya çay içiyordum bir genç içeri girdi boş yer olmadığı için yanıma oturdu ben hem dinlenmek hem de bir şiir yazayım dedim.
Yanımda oturan genç kendi has şivesiyle bana dedi ki Ağa bey sen şiir mi yazıyorsun ben evet dedim ve bana dedi ki Ağabey ben sevdiğim kıza mektup yazdım benim yazdığım mektuba bir şiir Yazar mısın dedi ben hele sen çay iç bakarız dedim.
Erzurumlu hemşerim çayını içti ben de şiirimi bitirmiştim. Yazmış olduğu mektubu cebinde çıkardı ben oku dedim mektubu bana ağabey al sen oku dedi.
Şimdi hemşerimin yazmış olduğu mektubu okuyorum. Nilgün üm ben seni ÇOĞ ÇOĞ ÇOĞ SEVİREM bilirsin ben bizim koyunları otarirem otlak yerine gidene gide ne kerten Ağaca bağirem seni görirem kayalara bağirem seni görirem koyunlar meeee deyince ele bilirem ki sen bağirirsen sağa bağirem yoğsan sola bağirem sen yoğsan ağşam olir koyunları koma koyirem başliyirem koyunları saymağa bıez sayirem sen ağlıma gelince saymağı şaşırirem babam geldi yanıma dedi ki ola oğulum sen daha koyunları saymadın mi ben dedin ki baba sayirem ama şaşırirem babam takip ederem sen saymağa başla dedi ben elliye kerten saydım sen ağlıma gelince elli bir Nilgün elli iki Nilgün elli üç Nilgün demişem babam bastonun ucinen Göksüme dürmeye başladı dedi ki ulan oğlum kimdir bu Nilgün söyle bağim dedi ben utanirem söylemirem bu sefer bastonun ucinen kafama vurmağa başladı söyle bağim bu Nilgün kimdir ben gine utanirem sölemirem babam kulağımın köküne ele bir sille vudi ki ben yere tüştüm. Babam kolumdan tutti beni yerden kaldırdı eve gettiğ babam gine bastonun ucinen kafama yavaş yavaş vurarağ diyir ki ulan oğulum söyle bene bu Nilgün kimdir vallahi ben gine utanirem sölamirem.
İşte değerli dostlar has bir Anadolu çocuğu dayak yediği halde sevdiği kızın ismini söylemiyor.
Evet O zamanlar utanma duygusu vardı sevgi vardı saygı vardı güven ve itimat vardı.
Şimdi sevdalar yerini sekse bıraktı sevgi yerini şiddete bıraktı güven ve itibar ise yerini puştluğa bıraktı. Ah eski günler Ah hemşerimin mektubuna şöyle bir şiir yazdım.

Kız ben senin için deli olmuşam
Sen benim halimi niye sormirsen
Yemeden içmeden kesilmişem ben
Sen benim halimi niye sormirsen

Ağaca bağirem seni görirem
Taşlara bağirem seni görirem
Koyun meeee deyince sen zan edirem
Sen benım halimi niye somırsen

Gelmirmisen seni alim kaçıram
Senin için her şeyden vaz keçirem
Ağlirem ağlirem yorgun tüşürem
Sen benim halimi niye sormirsen.