BİR ÇOBANIN İLİM VE İRFANI 14

Osman hoca ilçeye gelmişken Nergiz’i görmeden gitmez. Nergiz’in okuduğu okula gider öğrenciler okul bahçesinde Nergiz okulun bahçesinde yalnız dolaşırken karşısında Osman ı görür çekilip bir kenarda dertleşirler Nergiz Osman a şehre neden geldiğini sorar Osman ilçe milli eğitim müdürü gelsin diye haber göndermiş ona uğradım benden öğretmenler için şiir yazmamı istedi ve bir çay ocağında oturup istediği şiiri yazıp verdim. Nergiz Osman a derki bana bak çoban bana da bir şiir yaz yazmaz san Süleyman ağana söylerim tamam mi çoban der Osman derki benim ağam Süleyman ağa değil benim ağam sensin der yeter ki sen emret senin şakaların da senin kadar güzeldir der ve zorda olsa Nergiz den ayrılıp köyüne gider.

Osman’ın öğretmenler için yazmış olduğu şiir şöyledir.

Varlığınla ışık tuttun aleme

İlim sensin irfan sensin öğretmen

Defter açtın kalem verdin elime

İlim sensin irfan sensin öğretmen

Aya doğru giden füze senindir

Okuyan senindir yazan senindir

Köy heyeti muhtar aza senindir

İlim sensin irfan sesin öğretmen

Çoban derki sana minnettarım ben

Beni de okuttun yetiştirdin sen

Ya rab bu ocağı ekşitme bizden

İlim sensin irfan sensin öğretmen.

Osman bu şiiri yazıp milli eğitim müdürüne verir müdür şiiri çok beğenir ve Osman a teşekkür eder ve Osman oradan ayrılır köyüne gider. Osman gündüz öğrencileri ile ilgilenir akşamları istenilen şiirleri yazar. Ay sonu gelmişti Osman maaşını almak için şehre  gitmeden Nergiz’e şiir yazmazsa Nergiz Osman a sen ne biçim çobansın diyebilir şakada olsa. Osman şehirde alacağı şeylerin listesini yazarken iki öğrencisine ayakkabı ve bazı eksiklerini de ilave eder.