Koltuk miras değil ki devredilsin

Bir siyasetçiye “koltuğunuzu gençlere bırakmayı düşünüyor musunuz?” diye bir soru yöneltmek bence bir gazeteci için mesleki anlamda çok yanlış bir davranış.

Çünkü hiç kimse “ben yaşlandım artık” deyip yaptığı işi bırakmaz ya da aday olacağı bir mevkii makamdan feragat etmez. Bu nedenle bazı gazetecilerin, Tekirdağ Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Albayrak’a böyle bir soru sormasını yadırgıyorum.

Keşke yalnızca “önümüzdeki yerel seçimde yeniden aday olmayı düşünüyor musunuz” diye sorsalar da, Başkan da her yerde verdiği cevabı yine aynı şekilde verse.

Aslında Başkan öyle de yapıyor ve “yerel seçimlere daha şu kadar gün var. O güne kadar görevimin başındayım. O gün geldiğinde Tekirdağ halkı nasıl isterse öyle karar verir” diyor.

En doğru cevap da bu zaten.

Bir siyasetçi belediye başkanlığına aday olur ya da olmaz, kendisi bilir. Ama aday olacak kişi önce aday adayı olur, ön seçim yapılırsa, aday adayları delegelerden aldıkları oy oranına göre sıralanır ve en sonunda da parti genel merkezi adayın kim olacağına karar verir.

“Koltuğunuzu genç birine bırakacak mısınız?” diye sorduğunuz takdirde, bu soru aynı zamanda “siz yaşlandınız, gidin artık. Yerinizi de sizden daha genç birine bırakın” şeklinde anlaşılabilir.

Peki, bu soruyu soran arkadaşlar, Kadir Albayrak, “ben aday olmuyorum” dediği zaman, aday olacak kişinin ondan daha genç olacağını nereden biliyor? Bu garanti mi?

Ya da Başkan Albayrak’ın, “koltuk bana miras kalmadı ki, ben başkasına bırakayım” dediği gibi, belediye başkanlığı babadan oğula geçen bir görev ya da makam değil ki, biri birine sırayla devretsin.

Bence bu tür soruları sorarken hem ne anlama geldiğini çok iyi düşünmek hem de karşıdaki kişiyi rencide etmemek gerek.

Birine “sen yaşlısın, git artık” anlamına da gelen bir soru yöneltmek hoş bir şey değil, nezaket ve saygı kurallarına da aykırıdır.

Aynı soruyu farklı şekillerde, muhatabı kırmadan, rencide etmeden, üzmeden sormanın bin bir çeşit yolu vardır.

Ayrıca bu tür sorular, soran kişinin mesleki tecrübesini, insanlara karşı yaklaşımını, sorduğu kişiye bakış açısını, iç dünyasındaki gerçek düşüncesini ve bilgi kapasitesini de az çok belli eder.

İşte hep bunları düşünerek, ölçüp, biçip, dokuz kere yutkunduktan sonra soruyu, muhatabı rencide etmeden sormak gerek.

Peki, ben bunları neden yazdım?

Şunun için; Geçtiğimiz Perşembe günü Tekirdağ Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Albayrak, kentteki gazetelerin köşe yazarlarına bir yemek verdi. Tekirdağ’ın tüm ilçelerinden yüzden fazla yazarın katıldığı öğle yemeği, yeni belediye binasının salonunda bizleri buluşturdu.

Başkan Albayrak da toplantının açış konuşmasını yaptıktan sonra daire başkanlarıyla birlikte yan yana karşımıza oturup, bizlerin sorularını yanıtladı. Ayrıca Tekirdağ’ın sorunlarıyla ilgili düşünce ve görüşlerimizi aldı.

Başkanın, insanları sakin bir şekilde dinleyip, samimi ve sevecen bir yaklaşımla cevaplar vermesi benim hoşuma gidiyor. Kibirden uzak, babacan tavrı, bir gazeteci olarak benim de ona karşı daha içten davranmama neden oluyor.

Ama bu demek değildir ki, bir gazeteci olarak ben, şehirle ilgili görmem gerekenleri görmeyeceğim, yazmam gerekenleri yazmayıp, söylemem gerekeni söylemeyeceğim.

O toplantıda da hem eksiklikleri, hem yapılmayan hizmetleri hem de halkın beklentilerini tıpkı köşe yazılarımdaki gibi aynen aktarıp, takipçisi olduğumu ifade ettim.

Ve kırk yılı aşkın gazetecilik hayatımda olduğu gibi bu gün de hiçbir siyasetçiye ya da yöneticiye haber ve yazılarımı beğendirme gibi bir davranış ve beklenti içinde olmadığımı söyledim.

Beni ve meslektaşlarımı dikkatle dinleyip, not alan ve gerekenlerin yapılacağını söyleyen Başkan Kadir Albayrak’a bir kez daha teşekkür ederim.

Önümüzdeki yerel seçimde de ister aday olur ister olmaz. Bu onun bileceği bir iş. Partisi aday gösterirse de kendisini yeniden seçip seçmemek halkın bileceği bir şey.