Sosyal yaşamda uyumun önemi

Herkes her yerde her zaman aynı düzeyde eğitim almıyor elbette. Alması da mümkün değil. Toplumun değişik kesimlerinde doğan, büyüyen, bulunduğu yerin kültürüyle yoğrulan kişilerin de bu anlamda davranışları farklı oluyor.

İnsanlar doğup büyüdükleri yerlerin dışında başka kentlere, hatta imkan bulurlarsa başka ülkelere de yerleşebiliyor. Bu yer değiştirmeler de farklı kültürleri tanıma ve insanı birçok yönden geliştirme imkanı sağlıyor.

Ancak bazı kişiler her nereye gitseler oldukları gibi kalmakta, hiçbir davranışını değiştirmemekte, hatta kendi bildiklerini, gördüklerini ve davranış şekillerini çevresindekilere empoze edip, onların da kendisi gibi davranmalarını beklemektedir. Tabii bu olay hayatın doğal akışına aykırı bir durum olduğundan, kültür çatışmalarının yaşanması da kaçınılmaz oluyor.

Bu nedenle insanların bulundukları yere uyum sağlamaları için oranın kültür yapısını en kısa sürede içselleştirip, eğer yurt dışına yerleşmişse özellikle sağlıklı bir iletişim için dil öğrenmeye azami derecede önem vermelidir.

Yurt içindeki kentten kente ya da kırsaldan kente göç olayında da bazen kültürel uyumsuzluklar yaşanabilmekte ancak insanların kendi çabaları ile bu istenirse kısa zamanda aşılmaktadır. Ancak bu konuda sosyalleşmeyi ve toplumsal uyumu önemsemeyenlerin başkalarını rahatsız eden davranışları, basit nedenlerden dolayı yaşanan tartışma ve kavgaları da sık sık gündeme getirmektedir.

Aslında insan isterse kendi kendini çok iyi yetiştirebilir. Biraz okumayla, biraz yazmayla, biraz çevredekilerin iyi davranışlarını örnek almayla, özellikle de insanlara iyi niyet ve hoşgörüyle yaklaşmayla çözülemeyecek sorun yoktur. Ama “ben buyum, değişmem ama değiştiririm”, “dediğim dedik” davranışları benimseyen ve herkese karşı da bu şekilde yaklaşanların, çevrelerinde birçok anlaşmazlık ve sorunun kaynağı olduğunu görmek mümkündür.

Bu arada kişilerin aldıkları eğitim, gezip gördükleri yerlerden edindikleri bilgi ve tecrübe de, onların sosyal yaşamda büyük önem taşıyan görgü kurallarını benimseme ve uygulamalarına da önemli katkı sağlar.

Bilgili, görgülü, uyumlu, hoşgörülü, başkalarına karşı iyi niyetli ve nezaketli insanların yaşadığı topluluklar içinde bulunmak da elbette ki insanın kendi kendini değerli hissetmesi ve mutlu olmasının etkenlerinden biridir.

Bu durum bir zincirin halkları gibi kişiden kişiye geçince de tüm toplum, birbirine değer veren, saygı duyan, güvenen ve yaşanılan her sorunun üstesinden gelebilecek eğitimli, bilgili ve kültür düzeyi yüksek güçlü bir insan kitlesine dönüşür. İşte böyle yerlerde yaşamak kadar güzel bir şey olamaz.

Peki ya bunun tersi olursa?

Örneğin; kim kime dum duma, herkesin “başkalarından bana ne” dediği, insana, hayvana, doğaya değer verilmeyen, denizi, havası, suyu, toprağı korunmayan, kişisel ve toplumsal değerlerin hiçe sayıldığı, başkalarının hakkının hukukunun gözetilmediği, eğitim ve kültür düzeyi düşük bir ortamda yaşamak nasıl olur acaba?

Elbette ki hoş olmaz.

Bence her insan nerede yaşarsa yaşasın, ister köyde ister kentte, ister kendi ülkesinde, isterse başka yerde, her şeyden önce bulunduğu çevreye uyum sağlamalı, başkalarının hakkına saygı göstermeli, ahlaki kurallara azami derecede uymalı, kişileri rahatsız edecek davranışlardan kaçınmalı, yasalara harfiyen riayet etmeli, olaylara ve insanlara yalnızca kendi penceresinden bakmayıp, empati yaparak kendine nasıl davranılmasını istiyorsa, karşısındakine de öyle davranmalıdır.