Anne-baba hakkı ödeşilmez

Dünyaya bir, iki çocuk getirip, anne-baba olmak kolay ama bu görevi yerine getirmek öyle kolay değil. Emek ister, fedakarlık ister, çaba ister.

Yalnızca çocuğun karnını doyurup, ihtiyacı olan giyimi, kuşamı alıp, gezip tozdurmak, eğlendirmek de yetmez. Onu iyi yetiştirmek, iyi eğitmek, topluma beden ve ruhen sağlıklı bir insan olarak kazandırmak gerekir.

Bu bakış açısına göre anne-baba olmak önemli mesele. Yoksa insan hem kendi hem de toplumun başına sorunlu bir canlıyı musallat etmiş olur ki, bu da çok kişiye yaşamı zehir edebilir.

Peki, iyi bir evlat olmak kolay mı? Elbette değil. Nasıl ki anne-baba olmanın sorumlulukları, yükümlülükleri varsa, evlat olmanınki de az değil.

Ergen yaştan itibaren yaşamın yükü omuzlara binmeye başlayınca, insan neyin ne olduğunu, dünyaya neden geldiğini, ne yapması gerektiğini anlamaya başlar.

Gelişme ve yetiştirilme süresi içinde geçilen yollarda karşılaşılan olaylar, insanlar, yaşanılan çevre, aile yapısı ve alınan eğitim kişiliğin şekillenmesinin temel etkenleridir. Tabii bunun yanında çoğunluk olarak genetik geçişler karakter yapısında büyük rol oynar.

İşte anne-baba ile evlat olma ya da olabilme durumu, insanların yaşam içindeki ilişkilerine damga vurur. Bu damga öyle bir damgadır ki hayatın ölene kadar iyi bir diyalog içinde geçmesine neden olur ya da tam tersi bir şekilde sürer ve biter.

Anne-babamız da, birlikte geçirdiğimiz yıllar içinde en fazla saygı duymamız, bu dünyadan ayrıldıklarında her zaman hayır dualarla yad etmemiz, en fazla değerini bilip, kıymet verdiğimiz insanlar olmalı.

Çünkü bu dünyaya gelmemize vesile olup, bizi besleyip, büyüten, yetiştiren kişilerin verdiği emeğin karşılığını hiçbir şeyle ödeyemeyiz.

Ve sonra…

Onların bu dünyadan ayrıldıktan sonra bizlere bıraktığı bir miras var. Maddi ve manevi değerlerin tamamı, ebeveynlerimizin bize mirasıdır.

Temiz ve saygın bir isim, iyiliklerle, dualarla, saygıyla anılan bir kişi olmaları, büyüklerimizin bizlere bıraktığı, gurur verici bir mirastır.

Tabii ki bunu anlayan ve kıymetini bilenler için.

Gerçek anne-baba olmanın bilincine varanlar, evlatlarının yaşamlarında en çok neye ihtiyaç duyacağını görüp, bilenler, gelecekte bırakacakları mirası böyle bir temel üzerine kurarlar. Bu temel üzerindeki maddi değerler de zaten o temiz ve saygın yaşamın bir parçası olur.

Aynı şekilde yetiştirilen evladın da bu mirasın kıymetini bilmemesi mümkün değildir zaten.

Anne-babanın hakkı hiçbir zaman hiçbir şeyle ödeşilmez. Yaşarken kıymetlerinin bilinmesi gerekir. Bir tatlı söz bile bazen onlar için en büyük hediyedir.