ACIDAN ÖZGÜRLEŞMEK!

Hepimizin hayatında acı gündemden hiçbir zaman düşmeyen bir olgudur.Acı, fiziksel, zihinsel, duygusal vs. farklı kategorilerde olabilir.Ama her ne olursa olsun acı güncel hayatımızda yerini hiç kaybetmez. Biz ise o acıdan sürekli kurtulmaya ve acısız bir hale doğru koşmaya çalışırız. Hatta hayata, acıdan kaçma çabası desek yersiz olmaz.

Çünkü her an bir hissedişimiz vardır. O hissediş tatminlik ise o zaman bir nebze huzur buluruz. Ama değilse o an rahat edemeyiz, huzur gider, sürekli bir kaygı ile hareket başlar. Örneğin tam da şuanda bakın halinize, içinizde bir huzur mu var yoksa huzursuzluk mu? Bunu nasıl anlayabilirsiniz?

Kendinizi test edin, oturun, telefonu bırakın, her şeyi bırakın, gözlerinizi kapatın ve eylemsiz kalmaya çalışın. Göreceksiniz ki zihin hemen rahatsız olacak, hemen bir şeyler yapmak isteyecek. Bir sigara yak, bir çay, kahve al, bir şeyler ye, bir şey izle, müzik dinle, telefonla oyna, bir şeylerle uğraş, kıpırda. En olmadı zihin konuşacak, hayallere dalacak ama asla boş durmayacak. Göreceksiniz ki hiçbir şey yapmamanın, sessizce oturmanın ve sadece var olmanın hayatınızda bir karşılığı yokmuş.

Peki, bu neyin alameti? Acının tam da orada olduğunun alameti. İnsanın, “kendini iyi hissettirme” çabalarının içinde dolanması ve sürekli kaçma eğilimi tam da şuanda acı çektiğinin göstergesidir. İnsan tam şuanda bir sıkıntı, bir boşluk, rahatsızlık hisseder ki rahatlama çabalarında bulunur. Rahatlama çabaları ise siz kendinizi nasıl koşullandırdınız ise o şekildedir. Sigara yakmak, alkol almak, bilgisayar oyunu oynamak, müzik dinlemek, bir şeyler yemek, çay, kahve, film, telefon veya doğaya kaçmak vs.

Peki, acı karşısında yapılması gerekenler bunlar mı? Örneğin susayınca ne yaparsınız? Susama dürtüsüne verilen yanıt nedir? Mesela susuzluk algısı geldi bunun karşısında gidip suyun içinde ateş yakmaya çalışır mısınız? Bedenin size verdiği bu sinyale verdiğiniz karşılık müzik dinlemek olur mu ya da? Tabi bunları yapabilirsiniz. Susuz hissedince müzik açıp, dinlemeye başlayabilirsiniz? Ama bakarsınız ki konu kapanmıyor ve daha da derinleşmeye başlıyor. Buradan anlarsınız ki bu dürtüye verilmesi gereken karşılık müzik değilmiş. İnsan hayatı aslında bir lisan gibidir. İnsanın varlığı bedensel, zihinsel, duygusal ve ruhsal düzeylerde bir lisan ile konuşur. Ve her düzey kendi lisanında size bir şey söyler. Eğer insan o lisanı bilmezse, yanlış anlar ve uyumsuzluk ortaya çıkar. İşte hepimizin hayat hikâyesi bir nevi bu yabancılaşmadan ibarettir. Kendimizden kopmuş olduğumuz için kendi varlığımızın sesini duymaz, dediklerini doğru anlamayız. Kendi kendimize yabancıyız bir anlamda. Hal böyle olunca da hayat yarım yamalak bir anlayışla sürüklenmek olur. Her hamle isabetsiz olur. İşte acı da tam da bu durumlarda insana iç dünyasından gelen bir mesajdır. Tüm mesele bu lisanı doğru tercüme edebilmektir. Acı bize bir şey demek ister, bizden yapmamızı beklediği bir şey vardır. Ama biz hiçbir şey anlamadığımız için bekleneni değil, isabetsiz olan şeyi yaparız. En sade ifade ile acı bize ne demek ister? Eylemlerinde, bedeninde, duygularında, düşüncelerinde ve tüm sisteminde bir uyumsuzluk var. Uyumdan çıktın, ters bir akış başladı demek ister. Ama biz ise acıyı dinlemek, onun rehberliğini kullanmak yerine sürekli ondan kaçar, onu bastırır, görmezden gelir ve yok saymaya çalışırız. Ta ki acı artık yeter deyip kafamıza balyozu indirene kadar. Çünkü acıdan kaçmak imkânsızdır. Eninde sonunda herkes o mücadeleyi kaybedecektir. O yüzden acıyı doğru anlamak ve onu doğru okumak önemlidir. Acı bir uyumsuzluğun habercisidir. Örneğin içinizde bir gerginlik var, acı var bunun için insan tekrar uyuma gelmelidir. Peki, uyum da neyin nesi?Ne ile uyuma geleceğiz? Gerçek ile uyuma gelmemiz gerekiyor. Genel yaşamda insan geçmiş, gelecek, hayaller, istekler ve bencilliğiyle uyumlu olmaya çalışıro zaman da doğal uyumu kaybeder. Sonra bu kaybedilmiş doğal uyumun getirdiği yan etkilerden kurtulmak için daha da uyumsuz eylemlerde bulunur. Kendini çıkmaz bir sokağa, bir kısır döngüye sokup durur. Acı bize gerçekliğe geri dön der. Uyan der. Kendine gel der. Peki, pratikte bu ne demek? Gerçekliğin geçmişi, geleceği yoktur. Gerçek şimdiki anda var olur. O zaman ilk adım şimdiki ana geri dönmek ile başlanabilir. Bunun en pratik yolu ise nefese odaklanmaktır. Çünkü nefes şimdiki anda var olur. Geçmiş ya da gelecekten bağımsız bir fenomendir nefes. O yüzden nefesle akan şimdide akar. Acı hissettiğinizde tüm o çırpınışları bırakın, sadece oturun. Bir yere koşuşturmayın, bir şey yapmaya çalışmayın. Oturun gözleri kapatın ve nefese odaklanın. Dikkati nefese yönlendirin. Göreceksiniz ki her şey kaybolmaya başlayacak. Çünkü gerçeklik içinde acı, sorun, kaygı vs. yoktur. Konuda daha derinleşmek ve bilgilenmek isterseniz Dünya Değişim Akademisi’nde “Acı Yönetimi” programının bilgeliğini ve tekniklerini kullanabilirsiniz. Konuyu daha da derinlemesine inceleyip, çözebilirsiniz. Aslında acı da bir anlamda bir değişime işaret eder.

Şuan yaptığın, olduğun halin sonucu acı ise değişim zamanı gelmiştir. O yüzden acıdan özgür olmak için kendini değiştirmenin gerektiğine dair farkındalık en temel farkındalıktır. İşte o yüzden diyoruz ki:

“KENDİNİ DEĞİŞTİR; DÜNYAN DEĞİŞSİN, DÜNYANI DEĞİŞTİR; DÜNYA DEĞİŞSİN!”