Atatürk Gönüllüleri Kütüphane Oluşumu Platformu’nun önderliğini yapan Şerif Dursun telefonla aradı, “Sizi ve Cumhuriyet Mahallesi Muhtarı Ümit Başyazgan’ı Yeniçiflik’teki kütüphanemize götürmek istiyorum. Yarın müsait olur musunuz?” diye sordu.
Herhangi bir programım olmadığını ve gidebileceğimizi söyledim. Ertesi gün öğleden sonra beni Atatürk Bulvarı’ndan kendi otomobiliyle aldı, birlikte Cumhuriyet Mahallesi Muhtarlığına gittik. Aynı zamanda değerli bir yazar olan Muhtar Ümit Başyazgan bizi bekliyordu. Onu da alıp, Yeniçiflik’e doğru devam ettik.
Ben aracın ön koltuğunda, muhtar arkada oturuyordu. Geriye dönüp, elini sıkarken, “Ben de uzun süreden beri size uğramayı düşünüyordum. İyi tesadüf oldu” dedim, Başyazgan’a.
Gerçekten de Ümit Başyazgan’a gidip, kültür- sanat çalışmaları hakkında görüş alışverişinde bulunmak, biraz edebi sohbette bulunup, bazı konularda fikrini almak istiyordum.
Kendisiyle Malkara Belediyesi’nin düzenlediği imza gününde görüşmüştük fakat pek fazla sohbet etme imkanımız olmamıştı. Ama sosyal medyadan birbirimiz takip ediyorduk. Yol boyu sohbet ettik. Şerif Dursun, bize kütüphane kurma çalışmalarını anlattı. Bu konuda birlikte yol arkadaşlığı yapacak, daha fazla kitap dostuna ihtiyaç duyduğundan söz etti.
Gerçekten de yaptığı iş takdire değer bir olay. Zamanını harca, cebinden para ver, insanlardan, kurum ve kuruluşlardan bağış kitap topla, kütüphane kuracak bina bul, içini daya döşe, öyle kolay bir iş değil.
Bu olay her şeyden önce bir yürek işi, gönül işi, sevda işi. Zaten Dursun ve arkadaşlarının içindeki Atatürk sevgisi olmasa, bu işleri başarmak öyle her babayiğidin harcı değil.
Marmara Ereğlisi Belediyesi’nin Yeniçiftlik’teki ek hizmet binasında kurulan kütüphaneyi görmeden önce küçük bir odada, birkaç rafa dizilmiş kitaplarla karşılaşacağımı sanıyordum ama yanılmışım.
“Marmara Ereğlisi Belediyesi Atatürk Gönüllüleri İsmet Ata Kütüphanesi” yazılı kocaman bir tabelanın altındaki kapıdan içeriye girdiğimizde, bizi cıvıl cıvıl ilkokul öğrencileri karşıladı. Öğretmenleriyle çalışma yapıyorlardı.
Kütüphane binanın ikinci katında, oldukça geniş bir yerdi. Salonu ve üç büyük odası vardı. Yeni masalar, raflar, sandalyeler yerleştirilmişti. Şerif Dursun, bizi öğretmen hanımla tanıştırdıktan sonra kütüphaneyi gezdirdi.
Verilen emeğe değen bir görüntüyle karşılaşmaktan mutlu oldum. Ben de yanımda götürdüğüm “Dün” adlı romanımı, kütüphaneden yararlanacak okuyuculara imzalayarak, görevli öğretmene teslim ettim.
Yaklaşık bir saat kadar kaldığımız kütüphanede hem ikram edilen çaylarımızı içtik hem de edebiyat sohbeti yaptık.
Şerif Dursun’a orada söylediğim bir konuyu burada da tekrarlamak istiyorum; “Kütüphane kurmak kolay değil. Zor bir işi başarıyorsunuz. Hem de bu güne kadar değişik yerlerde yedi kütüphane kurup, içine de kitap doldurmuşsunuz. Ancak buralardan ne şekilde faydalanılıyor. Çocuk ve erişkinlerden kaç kişi buradan kitap alıp okuyor. Kültürel etkinlikler yapılıyor mu? Çocuklar için eğitsel kurslar düzenleniyor mu ya da düzenlenecek mi? Tüm bunları takip edip, sahip çıkmak gerekir. Aksi takdirde bir süre sonra içi kitap dolu, boş odalardan farkı kalmaz.”
Gerçekten de ülkemizde kütüphanelerin işlevsel bir konumda olması için başta Milli Eğitim ve yerel yönetimler olmak üzere, sivil toplum örgütleri, yazarlar, şairler, gazeteciler ve kitap okumayı, yazmayı seven herkesin buralara sahip çıkması gerekiyor.
Bunun için de bir öneride bulunup, “bizleri davet edin, gelelim, öğrencilerle sohbet edelim. Nasıl yazar olunur, nasıl şiir yazılır, okumanın yararları nedir, anlatalım. Onları aydınlatalım. Okumayı, yazmayı sevdirelim…”
Evet, Atatürk Gönüllüleri’nin övgüye değer davranışına şahsen her zaman için katkı koymaya hazırım. Yeter ki istesinler…
Son gönderilerin e-postanıza gönderilmesi için abone olun.
